தொல்காப்பிய "நறுக்" ... பகுதி 1 (இம்பர், மிசை)

இம்பர், மிசை

====================================

முன்னுரை
--------------

தொல்காப்பியத்தில் எல்லா நூற்பாக்களுமே நறுக்கெனத் துல்லியமாக இருக்கும். இலக்கணமே அப்படித்தானே அமையும்! அதன் காரணம் அவை 'கலைச்சொற்கள்' (technical terms) மிகுந்தவையே. அந்தச் சொற்களில் சிலவற்றைப்பற்றிய என் கருத்தைப் பகிர்ந்துகொள்வதே இந்தத் தொடரின் நோக்கம். 

ஒன்றைப்பற்றித் தெரியாதவர்களுக்கு அந்த ஒன்றைப் பற்றி எப்படி விளக்கலாம்? 

இப்போது பலவழிகள் இருக்கு. படம் வரைந்து காட்டலாம், எழுதிக்காட்டலாம், நடித்துக்காட்டலாம், இணையத்துக்கு அனுப்பலாம். 

1993-இல் அமெரிக்காவில் தொழில்துறையினருக்காக எழுதும் முறை பற்றித் தெரிந்துகொள்ள  விரும்பி ஒரு பல்கலைக்கழக வகுப்பில் சேர்ந்தேன். ஆங்கிலத்தில் சொன்னால் 'Technical writing in software, hardware, chemical, medical engineering.' முதல் நாளே பயிற்சிக் கட்டுரை -- படம் வரையாமல் வெறும் ஆங்கிலச் சொற்களின் வழியே, ஒரு புட்டியின் தக்கை அடைப்பானைத் திருகியெடுக்கும் கருவியை (cork screw) அதை முன்பின் தெரியாதவர்களுக்கு விளக்கி எழுத வேண்டும். சொல் வரையறையும் கொடுத்துவிட்டார்கள். எல்லாருமே திணறிப்போனோம்; எத்தனை வகைத் திருகுகருவிகள், எத்தனை வகை அமைப்பு … எல்லாவற்றையும் தெரிந்தும் புரிந்தும் கொண்டாலன்றி விளக்க முடியுமா? Technical writing என்பதன் நுணுக்கம் புரியத்தொடங்கியது. 

மேற்சொன்ன நிகழ்வைப்போலவே தொல்காப்பியருக்கும் இருந்திருக்கும், இல்லையா? ஒரு மொழியை விளக்கவேண்டிய நிலையில் அவரும் பல நுணுக்கச் சொற்களைக் கையாண்டதில் வியப்பில்லை. 

நிற்க. 

++++++++++

இங்கே நாம் முதலில் பார்க்கப்போகும் சொற்கள் இரண்டு: இம்பர், மிசை 

தொல்காப்பியர் இந்தச் சொற்களை முறையே ஓர் எழுத்துக்கு 'இடப்பக்கம்' 'வலப்பக்கம்' என்று பயன்படுத்துகிறார். அதாவது, "இம்பர்" == ஓர் எழுத்துக்கு இடப்பக்கம்; "மிசை" == ஓர் எழுத்துக்கு வலப்பக்கம்.

(நூற்பாக்கள் தேவையானால் பிறகு எடுத்துத் தருகிறேன்.) 

இம்பர், மிசை என்ற குறியீடுகள் இடம் (position) பற்றியன. காலம் (time) பற்றியில்லை. 

ஆக,

1. இம்பர் என்றால் ஓர் எழுத்துக்கு இடப்பக்கம்; மிசை என்றால் ஓர் எழுத்துக்கு வலப்பக்கம். நேர்நின்று பார்க்கும் பார்வையாளருக்கு இவை முறையே வலமும் இடமுமாகத் தெரியும். 

2. நான் ஆய்ந்த அளவில் … ஓர் எழுத்துக்கு இம்பர் வரும் எழுத்து அங்கே ஏற்கனவே இருக்கும் எழுத்தைவிட ஒலிக்கும் அளவில் குறைந்ததாக இருக்கிறது. அதே போல, ஓர் எழுத்துக்கு மிசையில் ஒட்டியும் நிலைத்தும் நிற்கும் எழுத்தும் அங்கே ஏற்கனவே இருக்கும் எழுத்தைவிட ஒலிக்கும் அளவில் குறைந்ததாக இருக்கிறது. ஒரே ஒரு நூற்பா இந்த எண்ணத்தைச் சாடுகிறது, அதையும் துழாவிக்கொண்டிருக்கிறேன். 

3. இலக்கியப் புழக்கத்தையும் இலக்கணக் குறியீட்டையும் பொருத்திப் பார்க்கும்போது … இம்பர் என்பது ஓர் எழுத்துக்கு இடப்பக்கம் என்பதோடு அதன் கீழ்ப்பக்கத்தையும் உள்ளடக்கி இக்காலத்துக் 'கீழ்க்குறி (subscript)'  என்பதையும் மிசை என்பது ஓர் எழுத்துக்கு வலப்பக்கம் என்பதோடு அதன் மேற்பக்கத்தையும் உள்ளடக்கி 'மேற்குறி (superscript)' என்ற பொருளையும் உணர்த்துமோ என்றோர் ஐயம். இது ஐயம் மட்டுமே. 

இருகைகள் மட்டுமே கொண்டு காட்சி தரும் இறைவன்-இறைவியரின் சிலைகளின் கைக்குறியீடுகள் காண்க. வலதுகை மேல் நோக்கியும் இடதுகை கீழ்க்காட்டியும் இருக்கும். இதுக்கும் இலக்கணத்துக்கும் தொடர்பு உண்டா இல்லையா தெரியாது! 

++++++++++++++++++++ 

இதில் எல்லாம் என்ன பெரீஇய புதுமை என்று சிலர் எள்ளலாம். அது பற்றி எனக்குக் கவலையில்லை.

சொற்களை உருவாக்கும்போது எழுத்துக்கள் தொடர்ந்து வரும், இல்லையா? அவற்றை எழுதும் முறையைத் தெரியாத ஒருவருக்கு எப்படிச் சொல்லித்தருவது? 

இருப்பதை வைத்துக்கொண்டு இல்லாததைத் தெரிவிக்கும் முறை இது. தலை, கை போன்ற உறுப்புகளை மட்டும் திசை காட்டும் கருவிகளாக வைத்துக்கொண்டு, இடம், வலம், மேல், கீழ், முன், பின் … போன்ற கருத்தை உருவாக்கி எழுத்து அறிவிக்கும் முறை இது. 

அது மட்டுமில்லை. எனக்குள் ஓர் எண்ணம் உறுத்திக்கொண்டேயிருக்கிறது. 

தொல்காப்பியரின் 'இம்பர், மிசை' போன்ற இலக்கணக் குறியீடுகளுக்கும் பண்டைத்தமிழ் எழுத்து வடிவங்களுக்கும் (பிராமி?) தொடர்பு இருக்கிறதா என்று ஆராயலாம். அங்கே தனித்து நிற்கும் ஓர் எழுத்தும், அதோடு சேரும் இன்னோர் எழுத்தும் … இடத்தைப்பொருத்த அளவில் (positions) எப்படி மாறுகின்றன என்று பார்க்கலாம். வினோத் ராஜனின் virtualvinodh.com என்ற தளத்தில் உள்ள எழுத்து மாற்றுக் கருவியைப் பயன்படுத்தி என் ஐயத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ள முயல்கிறேன். 

++++++++++++++++++++